Γαλήνη...
Μια κυρούλα στο κατώφλι
με τα χέρια αναπαμένα στην ποδιά της
μια βαρκούλα π'αρμενίζει
χωρίς αγέρι στα πανιά της
το ζύγιασμα του γλάρου
που δεν πληγώνει την σιωπή
κι ο τζίτζικας τ'απομεσήμερου
σ' ασβεστωμένη αυλή....
posted by adamantia @ 11:41 AM
2 Comments:
καλως την Εμανουελλα, σ' ευχαριστω που περασες απ το λιμερι μου...μ' εβαλες να μετρησω τις συλλαβες του ποιηματος αλλα δεν βγαινει 17συλλαβο οπως στα χαι κου.Χαιρομαι παντως που σου αρεσε :)
περιτο να πω οτι το αγαπημενο μου σημειο στο ποιημα σου ειναι το ζυγιασμα του γλαρου που δεν πληγωνει την σιωπη
εξαλλου ψυχη ειναι το τιναγμα των φτερων ενος γλαρου
Post a Comment
<< Home