ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Σκονισμένες μέρες, σκονισμένα όνειρα
μέρες σαν μολυβένια στρατιωτάκια στην γραμμή
διαδέχονται η μια την άλλη ίδιες γκρίζες βαρετά ομοιόμορφες
σαν μολυβένια στρατιωτάκια που τα λειώνει η φωτιά
και δεν μένει τίποτα να θυμίζει τα όνειρα που καθεμιά τους
ντύθηκε για να μας ξελογιάσει.
Μέρες άδειες πεταμένα τσόφλια στροβιλίζονται
με του ανέμου τις ριπές σκορπίζονται και χάνονται
μιας νιότης μακρινής φοβερά απολιθώματα.
Μέρες που διάβηκαν με πλουμιστά όνειρα φορτωμένες
αγύρτισσες ξελογιάστρες με γιορντάνια στολισμένες
γριές ξεδοντιάρες στέκουν τώρα με τα λιπόσαρκα δάχτυλά τους
το τέλος δείχνοντας.